Stress. Je wil het vooral graag voorkomen. Een adrenalinestoot is eventjes goed als je moet presteren, maar mag vooral niet te lang duren, want dan wordt het ongezond en gaat je lichaam protesteren. Hartproblemen, bloeddruk, rusteloze benen, slapeloze nachten, hoofdpijn, kortademigheid, tot aan depressiviteit toe. Allemaal symptomen van stress. Dat willen we niet, want dat maakt ons kapot.

En dat klopt, maar wat mij betreft zijn er twee soorten stress. De stress zoals net omschreven én de stress die ervoor zorgt dat je je ontwikkelt. Stress die ervoor zorgt dat je je oncomfortabel voelt, omdat er niets in je is wat zegt: hier moet ik wat mee doen! Het voelt niet zo prettig en het is misschien spannend, maar ik voel aan alles dat er ‘iets’ moet gebeuren.

Blijven zitten is geen optie, maar een stap verder zetten voelt nog een beetje glibberig. Je staat op scherp en je eerdere excuses om het niet te doen, worden onhoudbaar.
Dat is goede stress.
Stress die je bewust maakt van je honger naar de volgende stap in je persoonlijke ontwikkeling.

Het verschil zit ‘m in jouw onderscheidend vermogen. Heb je last van stress die de goede dingen in jou afbreekt en je kwaliteiten uiteindelijk beperkt? Of word je geprikkeld door gezonde stress die je wakker schudt,aanvuurt en pusht om die glibberige stap toch maar te wagen, omdat blijven staan in ieder geval geen optie is? Als je nooit die stress ervaart, stap je nooit uit je comfortzone en dat is nou juist waar het succes begint…

‍