7/8/2020
Leo Nieuwenhuis

Met beide benen op de grond

Nuchter.
Relativerend.
Met twee benen op de grond en gewoon zorgen dat het werk gedaan wordt. Zo doen we dat. Aanpakken en niet zeuren. Als je gewoon in de pas loopt, is er niets aan de hand toch?

Maar, wat als ‘met beide benen op de grond’ betekent dat je stilstaat?

Dat je steeds langzamer bent gaan lopen en uiteindelijk je ene been niet meer voor de ander kunt zetten. En je niet verder kunt. Om je heen gebeurt van alles en daardoor lijkt het misschien alsof je zelf ook nog in eweging bent, maar is dat ook zo?

Aan jou kan het niet liggen, natuurlijk.
Het is de crisis, het zijn de banken, het is die opdrachtgever die er niets van snapt.
Jij gaat niet te langzaam, anderen gaan gewoon te snel en zweven met hun hoofd in de wolken. Dus je roept ze ook maar toe dat ze een stapje terug moeten doen.

Zoals zij het doen kan het niet goed gaan, toch?

Het begon met een positief kritische houding, een nuchtere kijk op de zaak waarin het ging om het beste eindresultaat, maar ineens werd het slopend, ontmoedigend en beperkend voor anderen. Best begrijpelijk, want de overgang naar iets nieuws gaat nooit zonder slag of stoot. Misschien moet jezelf weer opnieuw leren lopen. Een beetje wankel, maar met steeds vastere stappen.
Dat is ook groei en ontwikkeling.
Welke door jou opgedane ervaringen en vaardigheden kun je  gebruiken ineen veranderende wereld? Ga opnieuw op zoek naar jouw DNA. Dan word je zichtbaar.

En lukt dat niet helemaal vanuit jezelf? Zet dan een staprichting een ander en vraag gewoon om hulp. Laat je vinden, laat je helpen,zodat je weer van betekenis kunt zijn en in aanvulling op elkaar. Het kost misschien tijd en het duurt even voor er fatsoenlijk rendement uit komt, maar het is wel de enige duurzame basis voor continuïteit.

Daarom: wat je ook doet: blijf niet met beide benen op de grond staan. Dan kom je nergens.