Spreken is zilver, zwijgen is goud.
De slager die zijn eigen vlees keurt.
Vertrouwen is goed, controleren is beter.

Wie kent ze niet? Spreekwoorden, wijsheden, levenslessen die we regelmatig voorbij horen komen. Als we ze al zo lang gebruiken en generatie op generatie doorgeven, zal er wel een kern van waarheid in zitten, toch?

Maar, is het zo erg als een slager zijn eigen vlees keurt, als je de slager vertrouwt? Zorgt een cultuur van controle in plaats van vertrouwen nou echt voor de beste resultaten? En is zwijgen altijd beter, dan je mond opendoen en goed communiceren?

Ik ben ervan overtuigd dat slechte communicatie altijd beter is dan geen communicatie.
‘Boosheid is betrokkenheid’, een citaat van Jan Bommerez.                           

Wijsheid of stokpaardje?

Communicatie komt voort uit gedachten en gevoelens. Het gaat erom dat je aanvoelt wat er op dat moment gebeurt en wat je motivatie is om je mond open te doen of juist te sluiten.

Is het bedachtzaamheid of gebrek aan betrokkenheid?

Natuurlijk is het goed om soms te zwijgen, zeker. Maar goede communicatie is even belangrijk: goud en goud.

Trouwens, non-verbale communicatie is ook communicatie, maar wanneer je er taal aan geeft worden dingen duidelijker.

En zie je meer van de ander.
Dan ontwikkel je mét elkaar.
Daar gaat het om!

‍